zondag 30 september 2012

Frans Dijkmeijer

Op de lagere school kwam er in de zesde klas een meisje bij in onze klas. Dat vond ik heel fijn want we waren maar met twee meiden en 10 jongens.
Kan ik trouwens aanbevelen, heel erg goed voor je zelfvertrouwen :-)

At school, when I was about 12 years old, a new girl at our school became my friend. I liked that because we were with two girls and ten boys at the time.
A good thing though, good for your self esteem :-)

Maar dat meisje deed wel meisjes dingen, hockey, poppen, en nog veel meer. Hartstikke leuk dus.
Ze had ook erg creatieve ouders, de toiletdeur was groen geschilderd met gras en bloemen onderaan, en haar vader deed iets met stoffen bij De Ploeg.
Ja ik woonde in Bergeijk en wist wel dat die fabriek bijzonder was, zo zag het er immers ook uit, maar als kind zegt je dat allemaal nog niet zo veel.

But that girl did girly things, she played hockey and played with dolls.
She had creative parents too, the bathroom door was painted green with all kind of gras and flowers at the bottom and her father worked at The Ploeg.
Yes I used to live in Bergeijk, the village where the factory The Ploeg was, a special fabric design factory. I knew the factory was special, it looked that way but what do you know as a child.

Een van de keren dat ik bij haar was mochten we haar vader helpen. Stoer vond ik dat want stofjes, vorm en kleur hadden toen al mijn aandacht. We mochten met de perforator gaatjes prikken uit gekleurd papier. Het ging natuurlijk niet om de gaatjes maar om de rondjes die uit die perforator kwamen. Die werden op een groot (wit?) vel papier gestrooid. Ontwerpen! Spannend! en zo voelde het voor mij ook.
Ik kende in die jaren alleen mijn overbuurvrouw die voor diezelfde fabriek thuis een grote lichtbak had en daar meters en meters stof over liet glijden om het na te zien op weeffouten. Maar die perforator was toch veel leuker en spannender.

Once, while playing at her house, we were to help her father. I liked that because I was fond of fabric, shape and colour already. We were told to use the hole punch with colourd paper. Not for the holes but he needed the small dots for a design. I remember he spread them al over a white sheet of paper, I think. Design! Exciting! and that's how it felt.
In those years I only knew a neighbour who had, for that same factory, a large light box  at her house where meters and meters of fabric were inspected for flaws. the hole puncher whas a lot more exciting!

Wij verhuisden naar Noord-Holland en mijn klasgenootje een paar jaar later naar Frankrijk.
Levens gaan door en onder andere  het weven kwam op mijn pad.
Met weven heb ik vanaf het begin, tweede helft jaren 90, een haat/liefde verhouding gehad, tot vier jaar geleden. Waarom weet ik niet maar ik ging het steeds leuker vinden.

A year later we moved to an other part of the country and a few years later my schoolfriend moved to France. life goes on and weaving crossed my path in the second half of the nineties. I have had a love/hate afair with weaving from the start, until about four years ago, don't know what happened then but more and more I fell in love with weaving.

Nu, jaren later kom ik via Facebook mijn klasgenootje van toen weer op het spoor. Zo zag zij dat ik weefde en schreef ze over de tentoonstelling in Het Boijmans Van Beuningen museum. Een tentoonstelling over het werk van haar vader. Deze tentoonstelling is inmiddels afgelopen maar mijn DH en ik zijn nog wel geweest. Gelukkig wel, want al was het slechts één zaal, wat een informatie!

Now, years later, through Facebook I met her again.  She read I became a weaver and she wrote about an exhibition about her father and his work at the Boijmans Van Beuningen Museum.
Here you can watch a film about Frans Dijkmeijer and his work.

http://www.arttube.nl/en/video/Boijmans/Frans_Dijkmeijer  English subtitles.
De lange bank is bekleed met kussen met, door Frans Dijkmeijer ontworpen stoffen. Aan de wand hingen vergrotingen van weefsels, onnavolgbaar.
De kubus vooraan geeft een uitleg hoe weven werkt. Op de tweede kubus staat een tv met het filmpje wat ook op de website staat,
 http://www.arttube.nl/nl/video/Boijmans/Frans_Dijkmeijer
en in de lange platte vitrine liggen voorbeelden van ontwerpen, weeftekeningen en de daadwerkelijke weefsels.
Ik raakte niet uitgekeken.

The sofa is coverd with fabrics Frans Dijkmeijer designed. At the wall blow ups from fabrics he wove, inimitable!
At the cube in the front, an explanation about how weaving works. The second cube, the tv with the short movie. And in the long showcase are designs, drafts and the fabric itself.
I could not stop looking around, didn't know where to start even though it was only one room.
Toch zijn we verder door het museum gaan dwalen, hebben een heerlijke luch in het restaurant genoten en zijn weer terug naar huis gereden. Nu gelukkig geen file, we waren in bijna twee uur weer thuis.

Later we wandered aroud the museum, had a lovely lunch and went back home. An almost two hour drive but at least no traffic jam this time..

Wat kan het leven dan toch raar lopen en toch zo'n rode draad.

Life takes its own turn, but it has a grand plan. A red thread we say in Dutch. I found that bearing upon the matter.( I don't know the English saying but maybe you understand what I mean, and if you do know what I mean can you tell me the saying, please)

vrijdag 28 september 2012

Boek. Book.

Voor de liefhebbers;

Update!
Het boek is inmiddels Verkocht!

Ik heb een prachtig boek over handspinnen gekocht vorig jaar, maar ik kijk er eerlijk gezegd nooit in. Iets te enthousiast aangeschaft.
Het is een prachtig boek met alles over spinnen en spinnenwielen. In het Engels.
Ik bied het aan voor E15,-
Ik ben op de landelijke spindag 6 oktober en kan het dan voor je meenemen.



For my English readers, I have this book for sale but I think the shipping costs are that much you better buy this book in your own country :-)

maandag 24 september 2012

Granny's square

Vorig jaar op de landelijke spindag heb ik bij Hannelore prachtige merino/zijde gekocht. Supermooi en zacht en in vier tinten. En geloof het of niet, ik ben er afgelopen week pas aan begonnen.
En mooooooi, zo prettig als dat spint en zo mooi als dat glanst. Echt prachtig.
Het gaat een sjaal worden. De inspiratie haalde ik op deze site en ik kan niet wachten tot ik 6 okober, de landedlijke spindag 2012 nog meer kleurtjes ga kopen. Dat moet wel een prachtige sjaal worden, ik weet het zeker. En een reuze gezellige dag natuurlijk ook.
Ook koop ik iets van Giny maar daarover later meer :-)

Last year at the annual spin event I bought beautiful merino/silk fibre from Hannelore. Very very lovely and soft in four shades. And believe it or not, I only started spinning it last week. Oh, soooooo pretty, so pleasant to spin and such lovely luster. Just beautiful.
It'll become a shawl. I got the inspiration over here and I can't wait untill it's the 6th of October the annual spin event this year, to buy some more colours. It must become a lovely shawl, I'm sure of it. And a nice day too, ofcourse.
I will also buy something from Giny but more about that later on :-)

woensdag 19 september 2012

Keukendoeken. Dish towels.

Ze zijn klaar! de boerenbont keukendoeken. Het was leuk om te doen, maar inderdaad veel telwerk en dat is best moeilijk bleek :-) want één doek is wat aan de lange kant. Vandaag of morgen komen ze in mijn Etsy winkel. De button om daar te komen zit links, bovenaan deze pagina.


The are done! the 'boerenbont' dish towels. The weaving was fun and indeed a lot of counting wich wasn't that easy after all  :-) because one towel is a bit larger than the rest. Somewhere today or tomorrow I'l list them in my Etsy store, button at the left side bar.

*
 
Ik heb de voddenkleden ook nog niet laten zien geloof ik. Ze staan al in mijn Etsy shop.
 

I haven't shown the rag rugs I believe. They are listed in my Etsy shop.

 
*
 

En nieuwe doeken heb ik op mijn getouw, ditmaal een schijnpatroon, blokhut.

A new warp is already on my loom, towels in Colour and weave, Log cabin.

maandag 10 september 2012

Bijna klaar. Almost done.

De lusjes zijn geweven, de doeken gezoomd  en ze kunnen in de was.
Maar ze moeten toch nog even wachten op de pannenlappen, ik heb geen biasband in de juiste breedte en kleur, morgen maar even de stad in fietsen.
En dan in de was en dan, en dan..... ben ik heel benieuwd.

The loops are woven, the towels hemmed and the washing machine is waiting.
But they do have to wait for the pot holders, I don't have the right colour nor the right width, so tomorrow I'll have to cycle to the shop.
And then.......in the washing machine, I can't wait how it turns out.

vrijdag 7 september 2012

Gavin Gail

Een vriend van mijn zoon, 19 jaar, heeft een roman geschreven. Ik heb het gekocht en gelezen en moet zeggen dat heb ik met plezier gedaan. Als hij weer een boek schrijft, koop en lees ik het gewoon ook weer.
Wel vreemd hoor, ik ken deze vriend al vanaf dat het nog een vriendje was, en dan een boek lezen van zo'n joch, sorry, man. Maar ik wil natuurlijk even reclame maken, dus mensen; kopen en lezen dat boek!

A close friend of our son, both 19 years old, wrote his first book. And as proud as I am, I bought it and read it, ofcourse :-). And I must say, not bad, not bad at all. If he ever writes a book again I will certainly buy and read it again.  About a 15 year old boy, troubles at home and finding out who he is, and his first love. 
Not translated.




Just Like You
 
De vijftienjarige Xander is een jongen met problemen. Hij heeft last van onderdrukte herinneringen, kijkt tegen een muur van onbegrip en dan blijkt hij ook nog eens homoseksueel te zijn.
Met behulp van zijn vriendje, Joachim, weet hij zich met moeite overeind te houden in een koude, harde wereld. Samen worstelen ze met de problemen van het volwassenen worden, niet wetend of er wel licht is aan het eind van de lange, donkere tunnel. Xander gaat door. Hij zal wel moeten. Maar waar hij nou staat in de wereld dat weet hij nog niet...