En dit was dus ons uitzicht. Door de bomen zien we het bos niet meer. Nee hoor, in het echie kon je er best aardig omheen kijken. Het was er prachtig. We hebben er veel rondgereden en het ene mooie uitzicht na het andere gekregen, heel mooi. Zelfs de snelweg E42 was heerlijk om te rijden want je viel van de ene verrassing in de andere.Vooraf had ik iets 'textielerigs' op internet gezocht en jawel, in de omgeving van Bastogne een soort van wol boerderij. Dieren die wol gaven en een museum met hoe men wol verwerkt en ook nog de gelegenheid om een hapje te eten. Moet een mooie dag worden zou je zeggen.
Na enig zoeken en in mijn beste frans ( dank je voor de 10 lessen Marianna) de weg gevraagd te hebben zijn we dan toch op de plaats van bestemming beland.
Toen we naar binnen gingen en E 4,50 per persoon betaald te hebben, sloeg de schrik me een beetje om het hart. Wat een oude troep. Oud, uit de tijd, verwaarloosd, oudbollig en stoffig. Zeer treurig. Dan eerst een broodje en koffie voordat we het dierenpark ingaan was ons idee.
Het was net een komische film. De drie Belgische schoonen raakten compleet in rep en roer toen wij op de kaart een broodje ham/kaas aanwezen en om koffie en cola vroegen. Echt paniek! Ik denk dat de kaas en de ham uit de keuken van een van de dames thuis kwam. Het was aandoenlijk gewoon. Maar toen het er dan ook eenmaal was...... Heerlijk!!!!! Niks geen waterig plakje ham zoals we ze in Nederland wel eens krijgen, nee echt heerlijke ham en kaas op een baquette die verwarmd was en geserveerd in een mandje. Werkelijk geweldig leuk. Ondertussen het museum bekeken en daar werd mijn treurige vermoeden bevestigd. Suf.
Toen het dierenpark in. Lezers, ga er maar niet naartoe of je moet zo'n heerlijk broodje willen. Het park is heel heel erg verwaarloosd. Veel veldjes waren leeg, bij de andere veldjes stonden meestal geen borden meer en slechts bij een enkel veldje stond wel het beest en het bord. In het frans maar ala, we zijn dan ook in een franstalig gebied.Er waren 3 alpaca's, 2 lama's en nog wat geiten en schapen. Maar oh, wat een treurige toestand.
Tijdens de rit terug heb ik met gemengde gevoelens teruggekeken op dit uitstapje.Verder hebben we genoten van het niets doen en van de prachtige omgeving. Ik heb buiten zitten spinnen en breien, de foto komt nog, en het boek 'de donkere kamer van damocles' gelezen van W.F. Hermans. Ook dat is genieten.
Vanmorgen om 9 uur zat ik alweer in de sportschool dus ach, het is alweer verleden tijd...........
Morgen ga ik het een en ander bakken en koken want vrijdag 11 juli hoop ik mijn 45-ste verjaardag te vieren en martin viert zijn 51-ste verjaardag dan nog even dunnetjes over.
Genoeg genoegelijks in het verschiet dus.
